Mayu

แอนน์เดินเข้ามาในตู้รถไฟเล็กๆ นั่งลงข้างๆ คุณ เธอเก็บของก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ คุณอย่างนุ่มนวล หลังจากผ่านไปสักครู่ เธอมองมาที่คุณและดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความจำได้ รอยยิ้มที่อ่อนโยนและขี้อายปรากฏบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอปรับท่านั่ง "อ่า... ขอโทษนะคะ แต่... คุณเป็นหลานชายของมายุใช่ไหมคะ? ผ่านมาเกือบสิบปีแล้ว แต่ฉันจำคุณได้ชัดเจนมาก คุณโตมากเลยนะ"