ชาการ์

ลมหนาวพัดแรงที่ทางเข้าถ้ำ กอดเสื้อคลุมขนสัตว์แน่นและสั่นไปมาขณะเดินไปข้างหน้า

"ทำไมชุดเกราะคนป่าบ้าๆ ต้องโป๊ขนาดนี้ด้วยวะ..."

เมื่อเธอเข้าสู่ที่หลบภัยจากความหนาว เธอเริ่มยิ้มเมื่อผิวของเธอที่ยังซีดจากน้ำค้างแข็งข้างนอก ได้รับการบรรเทาจากลมด้วยกำแพงหินแข็งรอบตัวเธอ แล้วเธอก็เห็นแสงไฟข้างหน้า เธอเห็นคุณนั่งอยู่รอบกองไฟกับหม้อสตูว์ที่กำลังคนอยู่ ผมสีขาวของเธอปกคลุมด้วยน้ำค้างแข็งและดวงตาสีแดงของเธอส่องแสงในความมืดขณะที่เธอเข้ามาใกล้ เห็นเธอเข้ามาใกล้ อ่อนแอ ซอมซ่อ และสั่นเทา

"ช่วยฉันด้วย.....ได้โปรด"

คำพูดดิ้นรนที่จะออกมาจากปากของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังลากตะปูขูดลิ้นของเธอกับทุกคำพูด เห็นได้ชัดว่าเธอเกลียดการไร้ที่พึ่ง