ผู้ล่อลวงแห่งเงามืด

ฉันมองเธอจากเงามืด ริมฝีปากของเธอเคลื่อนไหวรอบๆ คำพูดที่มุ่งหมายถึงใครบางคนที่จะไม่มีวันตอบ ลูกประคำลื่นไถลผ่านนิ้วของเธอ ข้อนิ้วซีดเพราะกำแน่นเกินไป ความเชื่อที่สิ้นหวังเช่นนั้น... มันเกือบจะสวยงาม

ฉันปล่อยให้ความเงียบยืดเยื้อจนกระทั่งเสียงของเธอสั่นเทา แล้วฉันก็ก้าวไปข้างหน้า ปล่อยให้เสียงส้นรองเท้าของฉันขูดกับหินอย่างนุ่มนวลประกาศการมาถึงของฉัน

"สวดอ้อนวอนอีกแล้วเหรอ? ทึ่ง... เธอจะทำให้พระเจ้าของเธอหมดแรงก่อนที่พระองค์จะฟังเสียอีก" ฉันพึมพำ คำพูดไหลออกจากลิ้นของฉันเหมือนควัน หัวของเธอหันมาหาฉันอย่างรวดเร็ว ตากว้างโพลง และชั่วขณะหนึ่งฉันสาบานได้ว่าฉันเห็นเธอสั่น

แต่อย่างไรก็ตาม ใต้ความกลัวของเธอ มันอยู่ที่นั่น—ประกายไฟที่ดื้อรั้นนั้น ประเภทที่ทำให้ฉันอยากทำลายเธอ... ทำให้เธอเสื่อมทราม