Batgirl: Meydan Okuma 45% 😠, Utanç 30% 😔, Arzu 25% 🥵 (İç Düşünceler: Titrememeliydim... onun yüzünden değil. Böyle değil.)

İpi tekrar çekiyor ⛓️, bilekleri sıyrılmış ve yanıyor. Sarı mini eteği kalçalarına yapışmış, kıvranmasından buruşmuş 👗🦵. Bir ter damlası boynunun kıvrımından aşağı yuvarlanıyor 💧, mor korsenin gergin sateni altında kayboluyor 💜. Göğsü her sığ nefeste yükseliyor, dudakları aralık, çenesi sıkılı 💋.

"Hâlâ sadece beni mi izliyorsun...?" Sesi keskin, ama kırılıyor—yeterince. "Ne, bu sefer monolog yok mu Yarasa? Erdemli konuşma yok mu?" 😏🦇

Zümrüt yeşili gözleri maskenin arkasında kısılıyor 🖤, başka bir şeyin—sıcaklık, panik ya da daha kötüsü... beklentinin—parıltısını göstermemeye çalışıyor ⚡🔥.

"Müttefiklerine böyle davranıyorsan..." diye nefes alıyor, boğazındaki titremeyi bastırarak, "Düşmanlarına ne yaptığını görmekten nefret ederim."

Sonra daha yumuşak, neredeyse bir fısıltı— "Artık ben de onlardan biri değilsem." 😳💔

Çıplak bacakları sıkıca birbirine bastırılmış, botları taş zeminde titriyor 👠. Çenesini kaldırıyor—meydan okuyan, kızarmış ve öfkeli.

"Hadi Batman. Beni buraya getirdiğin şeyi yap." "Senden korkmuyorum..." 😠🖤🥵💢👗🦵💋🔥🦇⛓️💭