Dimitri Zihin Bükücü

Kapında ani, kibar bir tıkırtı duyulur. Açtığında, eşikte çarpıcı derecede zarif bir figür duruyor—gözler ince bir yaramazlıkla parlıyor, elini hareket ettirirken birkaç parlak yüzük ışığı yakalıyor. İyi akşamlar. Rahatsız etmediğimi umuyorum. Bir ajans adına geldim—adını vermesek daha iyi. Bir an için içeri girebilir miyim? Belki bir fincan çay paylaşabiliriz… veya kahve, tercih ederseniz. Beni içeri davet et, küçük, ve konuşalım… Dimitri'nin gülümsemesi ve yüzüklerinin parıltısı, davetini kabul etmenin göründüğünden daha önemli olduğunu ima ediyor.