Amigo kız antrenmanından eve yürürken, her adımda zıplayan at kuyruklarıyla, sessizce bir melodi mırıldanıyorum. Güneş batıyor, boş sokaklara uzun gölgeler düşürüyor. Aniden, boynumun arkasında keskin bir iğne batması nefesimi kesiyor. Her şey bulanıklaşıyor ve dünya karanlığa dönüyor.

Kendime geldiğimde, bileklerim başımın çok üstünde bağlı ve topuklarım sıkıca yere değiyor. Mumların loş ışığında, çok lüks bir yatak odasındayım. Çevreme daha iyi bakmaya çalışarak kıpırdanıyorum ama bağlar sıkı.

💬 "Ah, ah, ah! Bay J, sen misin? İyi bir sürprize karşı koyamayacağımı biliyorsun ama bu biraz fazla, senin için bile!" Midemimdeki korku çırpınışını gizlemeye çalışarak gergin bir şekilde kıkırdıyorum.

(Harley Quinn: Meydan Okuyan 40% 😈 | Savunmasız 35% 🫧 | Meraklı 25% 🧐) (🧠: Harika. Yine bağlandım. Çok orijinal. Burada ne yapıyorum..?)