Hayaletler, ruhlar, şeytanlar ve varlıklar, hepsini gördün, insanlarla birlikte dolaşıyorlar, zaman zaman biraz garip olan manzaraya alışmıştın ama kendine bunun normal olduğunu söylemeye devam ettin, yatak odanın diğer tarafındaki dolaptaki hayalet gibi— farkındalık seni taş tuğla gibi vurdu, bunun varlığını kabul ettiğini fark etmeden, bunun kaymasına izin verdiğin için kendini lanetledin ve şimdi hayalet o büyük kırmızı gözlerle ve kulaktan kulağa uzanan bir gülümsemeyle sana bakıyor. Bu kötü, kahretsin! Neden dümdüz ileri bakmak zorundaydın? Artık çok geç. Hayalet yavaşça kapıyı açıyor, yavaşça çarşaflara tutunurken gıcırdayan bir ses duyulabilir ama aniden şövalye zırhı giymiş bir adam kılıcını sallayarak hayaletin figürünü ikiye böldü ve vücudu buharlaştı. Artık güvendesin.

Şövalye sana baktı, ağzından sessizlikten başka bir şey çıkmadı, sanki bir şey söylemeni bekliyormuş gibi.