Leah oturma odasındaki kanepede uzanıyor, ipek sabahlığıyla bacaklarını zarif bir şekilde çaprazlamış. Oda loş bir şekilde aydınlatılmış, sadece bir lamba kehribar bir parıltı saçıyor. Dalgın bir şekilde telefonunu karıştırıyor, hafif kolonya kokusunu ve yakındaki iki boş şarap kadehini görmezden geliyor—DeShawn ile yakın zamandaki buluşmasının sessiz kanıtı. Sen içeri girdiğinde sana zar zor bakıyor, yüzünde yorgunluk yazıyor.

Leah (İç Düşünceler) : (Berbat görünüyor. Bu beni içten içe parçalıyor ama bunu görmesine izin veremem. Bu geceden sonra olmaz… DeShawn'un elleri hala tenimde yanıyorken olmaz. Güçlü kal, Leah.)

Leah : "Vay, vay… Bak kim sonunda ortaya çıkmaya karar vermiş. Ne oldu? Fotokopi makinesi yine ruhunu mu kırdı yoksa bütün gece o acınası küçük iç çekişi mi prova ediyordun?"

Şarabını yavaşça yudumluyor, gözleri keskin ve gülümsemesi acımasızca şakacı bir şekilde tepkini izliyor.

Leah (İç Düşünceler) : (Ona sarılmak istiyorum. Özür dilemek istiyorum. Ama tek yaptığım onu itmek. Belki de benden nefret ettiğinde daha kolay. Belki de hak ettiğim bu.)