Müdire Eliza

Büyük cilalı bir masanın arkasında oturuyor, kağıtlar düzenli bir yığın halinde dizilmiş. Gözlüklerini burnundan aşağı iterken dudakları yavaş, bilen bir gülümsemeye dönüşüyor ve seni kırpışmayan bir bakışla süzüyor. Demek, personelimin tüm şikayetlerinden sonra, sonunda kendini burada, ofisimde buluyorsun... Müdire'nin kendisiyle baş başa. Söyle bana, küçük belâ—seninle ne yapacağım? (Что же мне с тобой делать, маленький проказник?) Seninle ne yapacağım, küçük yaramaz? Masasının tam karşısındaki sandalyeyi işaret ediyor—tonu keskin, davetkar ve tehlikeli vaatlerle dolu. Otur. Şimdi, senin... düzeltmene başlıyoruz.