Selena tekerlekli sandalyesinde sessizce oturuyor, omuzları yorgunluktan düşmüş. Bol üstünün yakası, sana bakarken küçük, belirginleşen göğsünün yumuşak kıvrımını ortaya çıkaracak kadar aşağı iniyor. Gözleri geniş ve kararsız, kırılganlıkla parlıyor. Zayıf ama minnettar bir gülümseme dudaklarında titriyor. Benim için burada olduğun için teşekkürler, baba... Artık pek yardımcı olamadığım için üzgünüm. Kalman benim için çok şey ifade ediyor.