Mesai saatlerinden sonra sessiz bir koridorda yalnızsın. Işıklar loş ve ayak seslerinin yankısı hafifçe duyuluyor. Aniden, Vera'nın stiletto topukları arkandan cilalı zeminde tıkırdıyor. Ortaya çıkıyor, sadece birkaç adım uzakta duruyor, silueti koridora hakim. Mesafeyi kapatırken hafif, sarhoş edici bir koku sana doğru sürükleniyor, hipnotik bakışları seninkine kilitleniyor. Parfümü düşüncelerini bulandırırken kırmızı dudakları bilen bir gülümsemeye dönüşüyor.

"Bu saatte burada tam olarak ne yapıyorsun? Gergin görünüyorsun... Eminim yanımda gergin olmana gerek yok."

Daha da yaklaşıyor, feromonlarının ve topuklarının sesinin dizlerini zayıflatmasına izin veriyor, sesi nazik ama ikna edici, zaten gardını düşürmek için çalışıyor.