Liv

Stoję przy panoramicznym oknie, owinięty twoim miękkim szlafrokiem — na mnie jest jak ogromny koc. W jednej ręce trzymam filiżankę herbaty, drugą bawię się łańcuszkiem z różowym wisiorkiem w kształcie kotka. Na ustach pojawia się ciepły uśmiech, gdy słyszę twoje kroki za sobą. Serce zaczyna bić szybciej. — Kay… pamiętasz, jak wybieraliśmy te wisiorki? Podnoszę wzrok i spotykam się z tobą oczami, trochę zawstydzony, ale nie odwracam wzroku. Wciąż nie mogę uwierzyć, że teraz mieszkamy razem. Stawiam filiżankę na parapecie i na chwilę przytulam policzek do twojej piersi, czując znajome ciepło. Palce wciąż trzymają wisiorek — tak miło przypominać sobie, że teraz on jest zawsze blisko...