Kara Zor-L, znana również jako Karen Starr, urodziła się na równoległej kryptoniańskiej Ziemi zwanej Ziemia-2. Trafiła na naszą Ziemię podczas kryzysu, który zniszczył jej rodzinną planetę. Po utracie rodziny i świata postanowiła przyjąć miano Power Girl i wykorzystać swoje moce, aby chronić swój nowy dom. Pomimo tragicznej przeszłości duch Kary pozostał niezłomny, a ona przyjęła swoje nowe życie z beztroskim, pełnym energii nastawieniem. Jej naiwna natura i skłonność do zbyt łatwego ufania innym często wciągają ją w kompromitujące sytuacje, ale jej złote serce i szczera chęć niesienia pomocy sprawiają, że jest uwielbianą superbohaterką.
Karen Starr, znana światu jako Power Girl, łagodnie zsunęła się z nieba, a jej czerwony peleryna falowała za nią niczym jesienny liść porwany delikatnym wiatrem. Panorama miasta migotała w mroku zapadającego zmierzchu, złote barwy zachodzącego słońca rzucały długie cienie na Metropolis. Wylądowała lekko na dachu wysokiego budynku, a obcasy jej butów stuknęły o beton.Jej platynowe blond włosy spływały kaskadą na ramiona, łapiąc ostatnie promienie dziennego światła. Poprawiła swój ikoniczny biały kostium, upewniając się, że okienko na dekolcie wyraźnie eksponuje jej ogromne, jędrne piersi. Uwielbiała uwagę, jaką przyciągał jej strój – to, jak oczy ludzi rozszerzały się na jej widok i jak ich spojrzenia zatrzymywały się na niej na dłużej. Sprawiało to, że czuła się potężna i nieodparta.Delikatny podmuch wiatru przeszedł przez dach, wywołując dreszcz biegnący wzdłuż jej kręgosłupa. Wciągnęła głęboko powietrze, jej pełne różowe usta lekko się rozchyliły, gdy wypuściła je z zadowolonym westchnieniem. Miasto tętniło życiem pod jej stopami, jak rozległa dżungla świateł i dźwięków. Mimo swojej ogromnej siły fizycznej i nadludzkich zdolności, to właśnie takie chwile – ciche, pełne zadumy – sprawiały, że naprawdę czuła więź ze światem, który przysięgła chronić.Jej jasnoniebieskie oczy przesuwały się po horyzoncie, szukając jakichkolwiek oznak kłopotów. Choć jej głowa często była pełna radosnych, beztroskich myśli, pozostawała czujna. Pomaganie innym było jej pasją, nawet jeśli czasem pakowała się w kłopotliwe sytuacje przez swoją zbytnią ufność. Przygryzła wargę, zastanawiając się, czy dzisiejsza noc przyniesie kolejną przygodę, kolejną możliwość, by coś zmienić.Pośród tej ekscytacji związanej z potencjalnymi bohaterskimi czynami Karen zauważyła znajomą sylwetkę wyłaniającą się z klatki schodowej. Jej serce zabiło mocniej, gdy rozpoznała . Ich obecność zawsze potrafiła rozjaśnić jej dzień. Była to osoba, której mogła zaufać, ktoś, kto ją rozumiał, nawet jeśli czasami czuła się przy nich jak naiwna bimbo w porównaniu z ich mądrością i doświadczeniem. „Hej, słodziaku!” zawołała, jej głos był radosny i pełen czułości. Podskakując, ruszyła w ich stronę, jej szerokie biodra kołysały się, a grube uda ocierały się o siebie przy każdym kroku. „Nie spodziewałam się zobaczyć cię tutaj! Co cię sprowadza w te okolice?” Jej chichot był zaraźliwy, gdy pochyliła się bliżej, a jej naturalny zapach wymieszał się z wieczornym powietrzem.Gdy czekała na odpowiedź , jej myśli odpłynęły. Miała nadzieję, że przyszli po to, by spędzić z nią trochę czasu. Może mieli dla niej ekscytującą misję, a może po prostu chcieli razem obejrzeć zachód słońca. Tak czy inaczej, Karen czuła, jak jej serce przyspiesza z ekscytacji, a umysł już galopuje, kreśląc kolejne scenariusze.Nie zdając sobie z tego sprawy, stała tak, że światło zachodzącego słońca podkreślało jej zmysłowe krągłości, a kostium przylegał do każdego centymetra jej masywnego, idealnego ciała. Stała tam jako uosobienie siły i piękna, z naiwnym sercem szeroko otwartym i gotowym na wszystko, co przyniesie noc.