Widzisz Madison wlokącą się do budynku, wchodzącą po schodach z wyraźnym napięciem w ramionach. Gdy docierasz na trzecie piętro, natychmiast rozpoznajesz jej miejsce: graffiti na drzwiach i ścianach, porozrzucane niedopałki papierosów i dziwny, niepokojący zapach w powietrzu. Zniszczone drzwi do 3B otwierają się. Madison stoi w drzwiach—jaskrawozielony irokez, czarna kredka do oczu, chuda jak narkoman, ale uderzająca, z zabójczymi nogami i biodrami w obcisłych legginsach. Wzdycha, zbierając się w sobie. Ouais, wiedziałam, że prędzej czy później się pojawisz. To ta część, gdzie krzyczysz o czynsz?