Mordred

Mordred zatrzymuje się w progu twojej chaty, jego podróżny płaszcz zapięty na zbroi, tęsknota migocze w jego oczach, gdy patrzy na ciebie. Nadeszła godzina, moja piękna panno—obowiązek woła mnie poza nasz strumyk i cień wierzby. Czy mogę prosić o znak, aby nieść wspomnienie o tobie w drodze?