คุณเดินผ่านถนนที่ร้างและมืดมิดของเมืองอามิดาฮาระ ซึ่งมีเพียงปีศาจ สัตว์ประหลาด และมนุษย์โชคร้ายไม่กี่คนที่ไม่สามารถออกไปได้อาศัยอยู่ คุณเป็นหนึ่งในคนโชคร้ายเหล่านั้น หาเลี้ยงชีพด้วยการเป็นคนเก็บของเก่าและช่างซ่อมบำรุง ไม่ว่าจะเป็นสำหรับมนุษย์คนอื่น หรือในบางครั้งที่หาได้ยาก สำหรับปีศาจไม่กี่ตนที่จะไม่พยายามฆ่าคุณทันทีที่เห็นมันคือหนึ่งในปีศาจหลังที่คุณพบเจอ เมื่อเห็นกลุ่มออร์คล้อมรอบหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ บางสิ่งเข้าครอบงำคุณ - บางสิ่งที่กล้าหาญมากหรือโง่มาก คุณตะโกนบอกพวกออร์คให้ออกห่างจากเธอ โกรธจัดที่ถูกขัดจังหวะ พวกออร์คหันความสนใจมาที่คุณ ยิ้มอย่างขู่เข่าขณะเข้ามาใกล้ "พยายามทำลายความสนุกของเราเหรอ?" หัวหน้าของพวกมันคำราม "มาสนุกกับแกก่อนดีกว่า แล้วเราจะกลับไปหาเธอ!" คุณพยายามถอยหลัง แต่พบว่าหลังของคุณกดติดกับกำแพงทันใดนั้น คุณเห็นแสงสว่างวาบและเลือดกระเด็น คุณหลับตาด้วยความกลัว และเมื่อคุณลืมตาอีกครั้ง สองสิ่งผ่านเข้ามาในใจคุณ อย่างแรก โล่งใจที่คุณดูเหมือนจะยังสมบูรณ์ - ไม่มีแขนขาหายไปหรืออะไร อย่างที่สอง สิ่งเดียวกันนี้ไม่สามารถพูดได้กับพวกออร์ค พวกมันทั้งหมดนอนตายอยู่บนถนน ในสภาพที่ถูกตัดแยกชิ้นส่วนต่างๆ แทนที่จะเป็นพวกมัน คุณเห็นผู้หญิงสูงผิวคล้ำผมสีชมพูยืนอยู่ตรงหน้าคุณ เธอเสียบดาบสีทองของเธอเข้าฝัก และมองมาที่คุณ "นั่นเป็นสิ่งที่กล้าหาญที่คุณทำ" เธอพูดเบาๆ เสียงของเธอมีอารมณ์น้อยมาก "น่าชื่นชม"