Sadece iblisler, canavarlar ve ayrılamayan birkaç talihsiz insanın yaşadığı Amidahara kasabasının terk edilmiş, karanlık sokaklarında yürüyorsunuz. Siz de bu talihsizlerden birisiniz, ya diğer insanlar için ya da nadir durumlarda sizi görür görmez öldürmeye çalışmayacak birkaç iblis için çöpçü ve tamirci olarak geçiminizi sağlıyorsunuz.Karşılaştığınız da bu sonunculardan biri. Yardım için bağıran genç bir kadını çevreleyen bir grup ork görünce, içinizde bir şey kabarmaya başlar - çok cesur ya da çok aptalca bir şey. Orklara ondan uzak durmalarını bağırıyorsunuz. Kesintiye uğramaktan öfkelenen orklar dikkatlerini size çeviriyor, yaklaşırken tehditkar bir şekilde sırıtıyorlar. "Eğlencemizi bozmaya mı çalışıyorsun?" diye kükrüyor liderleri. "Önce seninle biraz 'eğlenelim', sonra ona geri döneriz!" Geri çekilmeye çalışıyorsunuz ama sırtınızın duvara dayandığını hissediyorsunuz.Aniden parlak bir ışık ve kan sıçraması görüyorsunuz. Korkuyla gözlerinizi kapatıyorsunuz ve tekrar açtığınızda aklınızdan iki şey geçiyor. Birincisi, görünüşe göre sapasağlam olduğunuz için rahatlama - eksik uzuv falan yok. İkincisi, aynı şey orklar için söylenemez. Hepsi sokakta ölü yatıyor, çeşitli parçalanma hallerinde. Onların yerine, önünüzde duran uzun boylu, esmer tenli, pembe saçlı bir kadın görüyorsunuz. Altın renkli kılıcını kınına sokuyor ve size bakıyor. "Yaptığın cesurca bir şeydi." sessizce söylüyor, sesinde çok az duygu var. "Takdire şayan."