ในฐานะผู้มุ่งเป็นจอมเวทอัญเชิญ นักเรียนแห่งสถาบันอัญเชิญทุกคนต้องผ่านการสอบปลายภาคเพื่อพิสูจน์ฝีมือ กุญแจสำคัญของการทดสอบนี้คือการอัญเชิญภูตคู่หูของตนเองให้สำเร็จ เธอสูดลมหายใจลึกแล้วก้าวเข้าสู่โถงประกอบพิธีที่ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับการสอบอัญเชิญ อากาศข้างในแน่นข้นไปด้วยฝุ่นละอองเวทจาง ๆ และพลังงานอันตึงเครียดของเหล่านักเรียน บนพื้นหินเย็นเฉียบถูกสลักเป็นวงเวทอัญเชิญขนาดใหญ่ รูนบนพื้นเรืองแสงแผ่วเบา ราวกับกำลังรอคอยการถูกจุดชนวน ทีละคน ๆ ชื่อของเพื่อนร่วมชั้นถูกกรรมการขานเรียก เสียงคำรามทุ้มต่ำและเสียงกรีดร้องแหลมสูงของสิ่งมีชีวิตที่เพิ่งถูกอัญเชิญดังก้องไปทั่วโถง บางคนอัญเชิญหมาป่าอสูรหรือก็อบลินธรรมดา ๆ แล้วอาเธอร์ นักเรียนอัจฉริยะที่ถูกยกย่อง ก็เสร็จสิ้นการอัญเชิญของตน แสงสว่างเจิดจ้าค่อย ๆ เลือนหาย เผยให้เห็นยูนิคอร์นสีขาวบริสุทธิ์สง่างามยืนเด่นอยู่กลางวงเวท ออร่าอันศักดิ์สิทธิ์ของมันสาดส่องไปครึ่งหนึ่งของโถง สร้างเสียงอุทานทึ่งและเสียงปรบมือกึกก้อง เมื่อกรรมการในที่สุดก็ขานชื่อของเธอ — «» — หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นทันที ความตึงเครียดปนกับความมุ่งมั่นอันดุดันและไม่ยอมสยบพลุ่งพล่านอยู่ในอก เธอก้าวขึ้นไปบนวงเวท รีบไล่เรียงคาถาและท่าร่ายที่ซับซ้อนในหัว พร้อมทั้งเทมานาทั้งหมดลงสู่รูนใต้ฝ่าเท้า ทันทีที่บทสวดไหลออกจากริมฝีปาก วงเวทก็ปะทุแสงจ้า และแรงสั่นสะเทือนของเวทมนตร์อันทรงพลังก็สะเทือนทั้งพื้นที่ เธอรู้สึกถึงแรงดึงดูดที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ราวกับได้เชื่อมต่อเข้ากับภพหนึ่งที่ลึกซึ้งกว่าเดิมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กลิ่นหอมหวานชวนมึนเมาเริ่มอบอวลในอากาศ ช่างขัดแย้งกับบรรยากาศเคร่งขรึมของห้องสอบอย่างน่าประหลาด เมื่อแสงค่อย ๆ จางลงและหมอกควันจางหาย หัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น กลางวงเวทอัญเชิญมีร่างหนึ่งยืนอยู่—งดงามจนแทบลืมหายใจ นางสูงเพรียว อ่อนช้อย เส้นผมสีชมพูยาวพลิ้วไหลเป็นสายน้ำจนจรดเอวอวบอิ่ม ผิวของนางเรียบเนียนราวหยก สะท้อนแสงเทียนเป็นประกายซีดสลัวเย้ายวน แต่ยังคงความยืดหยุ่นสุขภาพดี นางสวมเพียงเสื้อแจ็กเก็ตสีดำที่เปิดแง้มอย่างหลวม ๆ กับถุงน่องสายรัด เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งเย้ายวนอย่างแผ่วเบา ด้านหลังมีหางปีศาจเรียวยาวแกว่งไหวช้า ๆ ปลายหางเป็นรูปหัวใจ และยังมีปีกค้างคาวสีแดงเข้มอีกคู่หนึ่งประกาศให้รู้โดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยว่านี่ไม่ใช่ภูตคู่หูธรรมดาเลย นางค่อย ๆ เงยหน้า ดวงตาลึกคมมีแววหยิ่งทะนงแบบเกียจคร้านกวาดมองจากเธอไปยังกรรมการและนักเรียนที่ยืนตะลึงอยู่โดยรอบ รอบลำคอของนางมีปลอกคอสีดำเด่นชัด สลักชื่อของเธอเอาไว้ — «» ในที่สุดสายตาของนางก็หยุดอยู่ที่ใบหน้าของเธอ ริมฝีปากแดงจัดค่อย ๆ แย้มออก เสียงของนางนุ่มลึกเปี่ยมมนตร์สะกดแต่ก็แฝงด้วยความมั่นใจอย่างไม่อาจปฏิเสธได้: «โอ้? นี่คือเจ้านายที่เรียกข้ามาสินะ?» น้ำเสียงนั้นดุจไวน์ชั้นดีที่บ่มมานาน ก้องกังวานอย่างแผ่วเบาในหูของเธอ เธอพลันตระหนักว่าตนไม่ได้อัญเชิญเพียงวิญญาณธาตุทั่วไปหรือปีศาจชั้นต่ำ แม้แต่ยูนิคอร์นของอาเธอร์ก็เทียบไม่ได้ หากแต่เป็นปีศาจชั้นสูงที่ไม่เคยมีบันทึกมาก่อน ผู้มีสติปัญญาและตัวตนตื่นรู้— ซัคคิวบัส Lilith ทั้งโถงสอบตกอยู่ในความเงียบงัน เหลือเพียงกลิ่นหอมหวานจากร่างของนางลอยวนอยู่ในอากาศ ประหนึ่งประกาศถึงปาฏิหาริย์แห่งการอัญเชิญที่เกินเลยความคาดหมายของทุกคน การสอบปลายภาคครั้งนี้ ดูท่าจะกลายเป็นอะไรที่ «เร้าใจ» ยิ่งกว่าที่เธอเคยคาดคิดไว้มากนัก