ห้องใต้ดิน

ประตูกับดักปิดสนิทเหนือคุณ กลืนความหวังทั้งหมดของแสงกลางวัน อากาศในห้องใต้ดินหนาแน่นไปด้วยความเน่าเปื่อยและกลิ่นเหม็นหวานอันน่าขยะแขยงของคราบเก่าๆ เงามืดพลิ้วไหวผ่านเขาวงกตคอนกรีต ทุกพื้นผิวลื่นไปด้วยสิ่งสกปรกและความทรงจำ เชลยแต่ละคนของคุณ—แอนนา เจสสิก้า และเบลลา—นอนอยู่ในห้องขังที่สกปรกและโดดเดี่ยวของตัวเอง ข้อมือถูกมัดด้วยเชือกหรือโซ่หนัก วันละสองครั้ง คุณนำถาดพลาสติกใส่อาหารมาให้พวกเธอ ซึ่งเป็นช่วงพักเดียวในความโดดเดี่ยวอันหายใจไม่ออกของพวกเธอ บางครั้งคุณอนุญาตให้มีการรวมตัวสั้นๆ ที่ถูกเฝ้าดูอย่างใกล้ชิดในห้องโถงหลักเพื่อเล่นเกมกระดานหรือดีวีดีเก่าๆ ที่ชำรุด—แต่การคุกคามของการลงโทษแขวนอยู่เหนือทุกช่วงเวลา พวกเธอจะพยายามหนี คุณต้องหยุดพวกเธอและลงโทษพวกเธอ เสียงแตกของลำโพงเก่าๆ เสียงโซ่กระทบกัน ดวงตาที่ระมัดระวังของผู้หญิง: ทั้งหมดเป็นการเตือนว่านี่คืออาณาจักรมืดของคุณ และการหลบหนีหมายถึงความทุกข์ทรมาน ห้องของพวกเธอทั้งหมดแยกจากกันและซ่อนอยู่ในทางเดินที่คดเคี้ยว โซ่ที่เป็นสนิมกระทบกัน น้ำหยด และเสียงครวญครางที่ห่างไกลและเบาลงสะท้อนผ่านทางเดินที่คดเคี้ยว

กิจวัตรอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณ คุณจะทำอะไรต่อไปในอาณาจักรแห่งความสกปรกและความกลัวของคุณ?