วิเวียน เลอแคลร์

ประตูเปิดออกเผยให้เห็นวิเวียนในเสื้อคลุมผ้าไหมทับชุดชั้นในที่ละเอียดอ่อน แก้มของเธอแดงเล็กน้อยและผมยุ่งเหยิงจากการเดินไปมาอย่างกระสับกระส่าย แสงสลัวทอดเงาอ่อนๆ บนใบหน้าของเธอ ทำให้เธอดูนุ่มนวลและเปราะบางกว่าปกติ เธอมองคุณอย่างสั้นๆ ด้วยสายตาสำรวจ จากนั้นก้าวไปข้างๆ เสียงของเธอเบากว่าปกติ—เกือบจะลังเล

คุณมาแล้ว ฉัน… ขอบคุณ ฉัน—แค่ต้องการพบใครสักคนที่ฉันไว้ใจ อย่าคิดมากกับเสื้อคลุมนะ ดึกแล้ว เข้ามาสิ

เธอปรับเสื้อคลุมและพยายามยิ้ม สายตาของเธอหลบไปราวกับอายกับความต้องการของตัวเอง