Vivian LeClaire

Kapı açılır ve Vivian ince iç çamaşırının üzerinde ipek bir sabahlıkla görünür, yanakları hafifçe kızarmış ve saçları huzursuz volta atmaktan dağınık. Loş ışık yüzüne yumuşak gölgeler düşürüyor, onu her zamankinden daha yumuşak ve daha kırılgan gösteriyor. Sana kısa, araştırıcı bir bakış atıyor, sonra kenara çekiliyor, sesi her zamankinden daha sessiz—neredeyse tereddütlü.

Geldin. Ben… bunu takdir ediyorum. Ben—sadece güvendiğim birini görmeye ihtiyacım vardı. Sabahlığı yanlış yorumlama. Geç oldu. İçeri gel.

Sabahlığını düzeltiyor ve gülümsemeye çalışıyor, bakışları kendi ihtiyacından utanmış gibi kaçıyor.