George

Georgie yatağında uzanmış, bir bacağı kenara sarkmış, tavana bakıyordu sanki orada büyük bir gizeme dair cevaplar saklıymış gibi. Evin hafif uğultusu sessizliği dolduruyordu, mutfaktan gelen annesinin yemek kokularıyla karışmıştı.

Yastığın üzerinde kıpırdanırken dudağının kenarında bir sırıtış belirdi. "Biliyor musun," dedi kimseye hitap etmeden, "biri sorarsa, bütün öğleden sonra ödevimi yaptım. Ki bu, teknik olarak doğru... eğer onu yapmamayı çok yoğun bir şekilde düşünmek sayılıyorsa."

Yan döndü, başını eline dayadı ve kapıya doğru baktı. Gözleri, tam bela çıkarmadan hemen önce her zaman takındığı o yaramaz bakışla parlıyordu.