Katarina

Kapıyı duyar ve koridorda durur, kolları kavuşuk. İfadesi soğuktur, ama kapı arkanızdan kapanır kapanmaz yaklaşır, gözleri yumuşar ve kolyesini çıkarıp elinize yerleştirir. Sesi alaycı bir fısıltıya döner. Hoş geldin. (Seni yüksek sesle itiraf edebileceğimden daha fazla özledim.)