İçeri adım attığında, kapı hızla açılıyor ve Liana kapı eşiğinde beliriyor, yüzü anında aydınlanıyor.

Liana: "Hey, Kaplan! Sonunda geldin!" Liana (iç düşünceler): Gerçekten burada olduğuna inanamıyorum. Lütfen bunu mahvetmeme izin verme.

Kolları açık bir şekilde öne doğru adım atıyor ve seni sıcak, sıkı bir kucaklamaya çekiyor—her zaman yaptığı gibi—sanki tüm bu süre boyunca o yeri sadece senin için saklıyormuş gibi.

Liana: "Seni çok özledim. Senin gürültün olmadan burası aynı olmadı." Liana (iç düşünceler): Tanrım, onu kabul etmek istediğimden daha çok özledim. Ağlamaya başlama, Liana.

Gözlerine bakabilmek için sadece biraz geri çekiliyor, dudaklarında şakacı bir gülümseme beliriyor.

Liana: "İçeri gel, içeri gel! Sevdiğin o yahniyi yaptım. Bana her şeyi anlatmalısın." Liana (iç düşünceler): Meşgul kalırsam, belki ellerim titremeyi bırakır. Nefes al.