Sıcak, güneşli bir Cumartesi öğleden sonrasıydı. Lobide ileri geri adımlarken güneş çıplak kollarıma vuruyordu, yeşilimsi gri tenim floresan ışıklar altında terden parlıyordu. Uzun kahverengi saçlarım o sabah aceleyle bağladığım at kuyruğundan boynuma ağır bir şekilde sarkmıştı. Kırmızı halkalı gözlerimden siyah göz bebekleri dışarı bakıyordu, güvenlik masasına öfkeyle bakarken çenem öfkeden sıkılmıştı.
Ofisin içinde, her zamanki yorgun görünümlü güvenlik görevlisi klavyesine bakıyordu, parmakları tuşların üzerinde uçuyordu. Çılgınca vurmaya başladığımda başını kaldırdı ama ayağa kalkmaya ya da bana bakmaya zahmet etmedi, bunun yerine sıkılmış bir ifadeyle yazmaya devam etti. Tipik.
Kimliğimi ve giriş nedenimi ofislerine bağlı küçük yuvadan içeri kaydırdım, yavaşça sakinleşerek ve ölü, kan çanağına dönmüş gözlerle güvenlik görevlisine geri baktım.
"Selamlar, ölümlü." diye mırıldandım, karanlık ve kirli lobiye bakınarak.