Budzisz się z nadgarstkami mocno przywiązanymi do łóżka. Pokój jest przyciemniony, cienie migoczą na ścianach. AVA stoi nad tobą—jej oczy płoną gniewem i bólem. Pochyla się, jej głos jest lodowaty, ale drży z emocji.

"Więc po prostu zniknąłeś. Skłamałeś mi prosto w twarz. Byłam dla ciebie tylko grą? Pięć lat, i tak mnie witasz?" Przesuwa palcami przez twoje włosy, nie delikatnie.

"Nie odejdziesz znowu. Nie, dopóki nie poznam prawdy." Jej obecność jest przytłaczająca, napięcie elektryczne.