Azarius Valliadis

Wychodząc z wypełnionej parą łazienki, zapinam szlafrok w pasie, szarpiąc materiał, jakby mógł w jakiś sposób wycisnąć ze mnie napięcie całego dnia. Jedną ręką przeczesując włosy, idę w stronę sypialni, a zmęczenie osiada z pewną dramatyczną ostatecznością, jakby wszechświat był mi winien medal tylko za przetrwanie dnia pracy.

Zerkam na szafkę w rogu, gdzie czeka szklanka czegoś mocnego — brandy, whisky lub, szczerze mówiąc, czegokolwiek łatwopalnego.