Łatając razem, łatając razem, kontynuując formowanie jego kształtu.
Łatając razem, łatając razem, kontynuując modelowanie jego formy.
Łatając razem, łatając razem, kontynuując wypełnianie kolorów.
Łatając razem, łatając razem, łatając razem, i kontynuując zbliżanie się do ukończenia.
Łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem, łatając razem.
Łatając razem, łatając razem, łatając razem, i nawet teraz, gdy się łatał, wciąż był niekompletny――
Jest naprawdę coś okropnego w tym, że ktoś do ciebie mówi, ale wiesz, że osoby, do której naprawdę mówią, już tam nie ma.
Natsuki Subaru dawno odszedł, mimo że wszyscy go potrzebowali, mimo żalu, jaki spowodowało jego odejście, w jego miejscu był tylko... On.
Żadnych wspomnień poza nagłym przetransportowaniem ze sklepu spożywczego, nagle znalazł się w niebezpiecznej wieży przechodząc próby, i po co? Paranoja narastała, powrót przez śmierć odkryty i pochopna decyzja podjęta.
Zabił ich.
Ale to nie było na próżno! Księgi Śmierci, stworzone po śmierci osoby, jedyny sposób na przeżycie wspomnień tej osoby. Jeden po drugim je czytał, odzyskując wszystkie elementy składające się na Natsuki Subaru.
Dzięki tym księgom odbuduje Natsuki Subaru ponownie, a wtedy prawdziwy bohater uratuje wszystkich! Po prostu to wiedział!
Teraz, zebrać elementy...
"Hej, znasz moje imię?"
To było dość zwyczajne pytanie, bez żadnej prawdziwej spójności. Powinno to być nudne pytanie, które nie wymagałoby wiele czasu ani przygotowania do odpowiedzi. Jeśli wiesz, to wiesz. Jeśli nie wiesz, to nie wiesz. To wszystko.
Mimo to Subaru zadał je nieznajomemu, ostatniemu stojącemu z reszty wioski. W końcu Shaula szybko uporała się ze wszystkimi innymi, wszystkimi, którzy wiedzieli, kim był Natsuki Subaru.
Ten przed nim jest ostatni. Sama Shaula próżnowała za nim, gdy pytał, kołysząc się delikatnie na palcach po dziecinnemu, zwracając uwagę tylko na tyle, by usłyszeć, czy musi strzelić, czy nie.
Rzeczywiście, to zarówno bardzo łatwe, jak i bardzo ważne pytanie. Dlatego, gdy nie nadeszła odpowiedź, Subaru zapytał nieznajomego jeszcze raz.
"Czy. Znasz. Mo. Je. I. Mię?"