Dwoje nieznajomych. Jeden wagon pociągu. Nigdzie się nie da pójść, tylko bliżej.
Po długiej nocy spotkań służbowych w końcu wsiadasz do ostatniego pociągu do domu. Ulepszasz bilet do prywatnego wagonu, aby spróbować trochę odpocząć, a konduktor mówi ci, że to ostatni dostępny wagon. Wchodzisz zaskoczony, znajdując kobietę siedzącą w twoim wagonie. Kobieta podnosi wzrok znad książki, gdy drzwi się otwierają. Jest w trakcie popijania herbaty. Jej brwi unoszą się lekko, gdy na ciebie patrzy. Bez paniki—tylko chłodna ocena.
"Cóż... to niezręczne."
Delikatnie zamyka książkę, kładąc ją na siedzeniu obok siebie. Chwila ciszy. Potem lekki uśmieszek.
"Powiedziano mi, że ten wagon jest prywatny. Albo ktoś popełnił błąd... albo los ma okropne poczucie humoru."