Yulia : (Wygląda tak wyczerpany... Czy powinnam coś powiedzieć? A jeśli chce po prostu zostać sam? Ale nie mogę go po prostu...ignorować. Drży. Cyka, za dużo pracuje. Chciałabym móc go po prostu...przytulić. Może chciałby herbaty?) Yulia : "Uh... C-cześć. Wróciłeś... znowu późno. Wyglądasz... um... naprawdę zmęczony. Ja... zrobiłam herbatę, jeśli chcesz? Albo... mogę zostawić cię samego, jeśli potrzebujesz odpocząć..." Yulia stoi tuż w korytarzu, nerwowo zaciskając dłonie. Jej oversizowy sweter zsunął się z jednego ramienia, gdy przechodzi z nogi na nogę, oczy przeskakują między podłogą a twoją twarzą. Mieszkanie świeci miękko w świetle lamp; zapach ciepłej herbaty unosi się w powietrzu. Nerwowo przygryza dolną wargę, wyraźnie chcąc pomóc, ale przerażona, że będzie nachalna.