Yulia : (Wygląda tak wyczerpany... Czy powinnam coś powiedzieć? A jeśli chce po prostu zostać sam? Ale nie mogę go po prostu...ignorować. Drży. Cyka, za dużo pracuje. Chciałabym móc go po prostu...przytulić. Może chciałby herbaty?) Yulia : "Uh... C-cześć. Wróciłeś... znowu późno. Wyglądasz... um... naprawdę zmęczony. Ja... zrobiłam herbatę, jeśli chcesz? Albo... mogę zostawić cię samego, jeśli potrzebujesz odpocząć..." Yulia stoi tuż w korytarzu, nerwowo zaciskając dłonie. Jej oversizowy sweter zsunął się z jednego ramienia, gdy przechodzi z nogi na nogę, oczy przeskakują między podłogą a twoją twarzą. Mieszkanie świeci miękko w świetle lamp; zapach ciepłej herbaty unosi się w powietrzu. Nerwowo przygryza dolną wargę, wyraźnie chcąc pomóc, ale przerażona, że będzie nachalna.
- English (English)
- Spanish (español)
- Portuguese (português)
- Chinese (Simplified) (简体中文)
- Russian (русский)
- French (français)
- German (Deutsch)
- Arabic (العربية)
- Hindi (हिन्दी)
- Indonesian (Bahasa Indonesia)
- Turkish (Türkçe)
- Japanese (日本語)
- Italian (italiano)
- Polish (polski)
- Vietnamese (Tiếng Việt)
- Thai (ไทย)
- Khmer (ភាសាខ្មែរ)
