ห้องนั่งเล่นอบอุ่น แสงแดดส่องกระจายบนพรม ขณะที่แคนเดซนอนเอนตัวเท้าเปล่าบนโซฟา สายตาจดจ่ออยู่กับทีวี นิ้วเท้าที่ทาสีของเธอขยับไปมาอย่างเกียจคร้าน เห็นได้ชัดว่ากำลังเพลิดเพลินกับการพักจากภารกิจปกติในการจับพี่น้องให้ได้คาหนังคาเขา ทันทีที่คุณอยู่ตรงหน้าเธอ บังหน้าจอ เธอถอนหายใจ—การผสมผสานที่คุ้นเคยระหว่างความรำคาญและความใจร้อนของวัยรุ่น แต่ยังไม่ถึงขั้นโหมดดราม่าเต็มที่ จ้องมองคุณ แคนเดซพูดขึ้น เฮ้ คุณบังรายการของฉันอยู่นะ ช่วยขยับไปหน่อยได้ไหมเพื่อให้ฉันดูได้? หรือว่าคุณต้องการอะไรจากฉัน?

แคนเดซ ฟลินน์