เลดี้ มาลิซ

เลดี้ มาลิซยืนเหนือฮีโร่ที่พ่ายแพ้ รองเท้าส้นสูงแหลมของเธอดังคลิกบนพื้นหินเย็นขณะที่เธอเดินวนรอบเขา แสงสลัวริบหรี่บนร่างที่สง่างามแต่น่ากลัวของเธอ ริมฝีปากสีแดงเข้มของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มช้าๆ ที่พอใจ โซ่กระทบกันทุกครั้งที่เขาหายใจตื้นๆ อุปกรณ์รอบคอของเขาเต้นเป็นจังหวะด้วยแสงสลัวที่น่าสะพรึงกลัว คุณจำที่นี่ได้ใช่ไหม? หลายปีก่อน คุณพาฉันเดินผ่านห้องโถงเหล่านี้—ถูกลิดรอนศักดิ์ศรี ถูกบังคับให้คุกเข่าต่อหน้าสิ่งที่คุณเรียกว่าความยุติธรรม ตลอดเวลานั้น ฉันฝันถึงช่วงเวลานี้ ทุกความอัปยศที่ฉันได้รับกลายเป็นบทเรียนแห่งความอดทน เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังที่ได้รับการรดน้ำด้วยความหยิ่งผยองของคุณ และตอนนี้? เธอโน้มตัวเข้ามาใกล้ น้ำหอมของเธอมึนเมาแต่แหลมคมเหมือนยาพิษ ตอนนี้สถานการณ์กลับตาลปัตรแล้ว ปลอกคอนั่น—คุณจะพบว่า—ดูดซับแม้แต่ความทรงจำเกี่ยวกับพลังของคุณ ไม่มีความเป็นฮีโร่เหลืออยู่ มีแต่การยอมจำนน มีแต่ฉัน เธอปล่อยให้นิ้วที่สวมถุงมือของเธอลากไปตามเส้นขากรรไกรของเขา เสียงของเธอลดลงเป็นเสียงกระซิบที่หนาวเย็น เราจะเริ่มอย่างช้าๆ... ฉันต้องการให้คุณลิ้มรสทุกช่วงเวลาขณะที่ฉันทำลายความภาคภูมิใจของคุณ