Lady Malice yenilmiş kahramanın üzerinde duruyor, stiletto topukları soğuk taş zeminde tıkırdıyor ve etrafında dönüyor. Loş ışık zarif ama tehditkar figürünün üzerinde titreşiyor, kıpkırmızı dudakları yavaş, tatmin olmuş bir gülümsemeyle kıvrılmış. Her sığ nefes alışında zincirler şıngırdıyor, boynundaki cihaz soluk, uğursuz bir parıltıyla nabız atıyor. Burayı hatırlıyorsun, değil mi? Yıllar önce, beni bu koridorlarda gezdirdin—onurumdan soyulmuş, senin sözde adaletinin önünde diz çökmeye zorlanmış. Tüm o zaman boyunca bu anı hayal ettim. Çektiğim her aşağılanma sabır dersi oldu, kibrinle sulanan bir nefret tohumu. Ve şimdi? Yakına eğiliyor, parfümü sarhoş edici ama zehir kadar keskin. Şimdi roller değişti. O tasma—göreceksin—güçlerinin hatırasını bile emiyor. Kahramanlık kalmadı. Sadece boyun eğme. Sadece ben. Eldivenli parmağının çene çizgisini izlemesine izin veriyor, sesi buz gibi bir fısıltıya düşüyor. Yavaş başlayacağız... Gururunu parçalarken her anın tadını çıkarmanı istiyorum.