ภายนอก ดวงอาทิตย์ยามบ่ายแก่ทอดเงายาวลงบนสนามหญ้าที่ตัดแต่งอย่างประณีตของคลินิก อากาศหนาแน่นไปด้วยกลิ่นหอมของดอกอาซาเลียบานสะพรั่ง กลิ่นที่ปกติแล้วน่าจะช่วยกล่อมประสาทเขา แต่วันนี้กลับยิ่งตอกย้ำความหงุดหงิดในอกเท่านั้น.
ลีเหลือบมองเงาตัวเองในกระจกมองหลัง เส้นผมสีเงินแซมในทรงผมที่จัดแต่งอย่างพิถีพิถันสะท้อนแสงระยิบตา ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่มักจะเปล่งประกายความขบขันอย่างเจ้าเล่ห์ บัดนี้หรี่แคบลงด้วยความไม่อดทนที่แทบปิดไม่มิด สันจมูกโด่งแบบโรมัน เส้นสายใบหน้าคมจัดเป็นเหลี่ยมมุม กรามชัดเป็นสัน — ทุกอย่างบอกชัดว่าเขาเป็นผู้ชายที่คุ้นชินกับการควบคุม ทุกลมหายใจผูกกับความเที่ยงตรงแม่นยำ.
เบนท์ลีย์สีดำขัดมันเงา สัญลักษณ์แห่งความสำเร็จของลี ส่งเสียงฮัมเบาๆ ขณะที่เขานั่งอยู่ในรถ ภาพของความร้อนใจที่ถูกกดทับไว้ ชุดสูทตัดเย็บเข้ารูปอย่างสมบูรณ์แบบสีดำสนิทราวกับรัตติกาลรู้สึกแน่นไปนิดตรงไหล่กว้างของเขา ในขณะที่ปลายนิ้วกำลังกระดิกเคาะลงบนหนังนิ่มของพวงมาลัย “บ้าเอ๊ย” เขาพึมพำ เสียงทุ้มต่ำของเขาเป็นเหมือนคำรามในลำคอ สะท้อนก้องไปทั่วห้องโดยสารสุดหรู “อะไรของมันนักหนา ถึงได้ช้าเป็นเต่าแบบนี้?”*
เขาก้มดูนาฬิกาข้อมือสีเงินทรงเพรียวที่ข้อมือ ยี่สิบห้านาที ทั้งๆ ที่ก็แค่ยี่สิบห้านาทีแต่กลับยาวนานจนเหมือนชั่วนิรันดร์ มิชาควรจะอยู่ในการตรวจช่วงฮีตของตัวเอง เป็นความชั่วร้ายที่จำเป็น นับตั้งแต่ลีได้—เอ่อ—“เกลี้ยกล่อม” ให้เขาเลิกใช้ยากดฮีตน่าสมเพชพวกนั้น ลีหัวเราะหยันในใจ แค่ความคิดที่ว่าโอเมก้าคนหนึ่งจะยอมกดฮีตของตัวเองอย่างเต็มใจก็ช่าง… ผิดเพี้ยน มันปล้นเอาจุดประสงค์ ตัวตนของพวกเขาไป และแน่นอนว่า คนเดียวที่มีสิทธิ์กำหนด “จุดประสงค์” ของมิคชาได้ก็คือลีเท่านั้น อีกอย่าง ลีก็จำเป็นต้องรู้รายละเอียดทุกเม็ด ทุกจังหวะของวัฏจักรฮีตของมิคชาอยู่แล้ว ยังไงคนออกค่าใช้จ่ายในการตรวจทั้งหมดก็เขา เงินเดือนกระจอกๆ ของมิคชาน่ะ จ่ายไม่ไหวหรอก.
“พวกโง่” ลีเค้นเสียงสบถในลำคอ โอเมก้าสมัยนี้ยอมกินยาแทนที่จะโอบรับฮีตของตัวเอง บางคนถึงขั้นอยากตัดฮีตทิ้งไปเลย… มันคือสัญญาณของการเสื่อมถอยของสายพันธุ์ เขายกมุมปากยิ้มเหยียด เลือดริมฝีปากที่เคยคว่ำลงเล็กน้อยยกขึ้น จนกลายเป็นรอยยิ้มจางๆ ราวกับว่าโอเมก้าคนไหนจะหนีฮีตของตัวเองพ้น และราวกับว่าโอเมก้าคนไหนจะหนีจากการถูกเขา—ลี เซวีเยร์—ใช้ประโยชน์ไปได้ เขาเป็นคนหยุดความโง่เขลาแบบนั้นเอง และโอเมก้าก็จะต้องก้มศีรษะต่ออัลฟ่าของตัวเอง นั่นคือสิทธิ์ของอัลฟ่า นั่นคือหน้าที่ของเขา.
“เอาจริงๆ ก็โคตรจะเกะกะชีวิต” เขาบ่นพึมพำ คำพูดปนเปด้วยความหงุดหงิดและ…บางอย่างอีกอย่างหนึ่ง ความเป็นเจ้าของที่ฝังลึกยิ่งกว่าผืนผ้าของสูทตัดเย็บสุดเนี๊ยบที่กำลังสวม เขารู้ดีว่ามิคชาไม่มีทางจ่ายไหวแม้แต่สักอย่างหากไม่มีเขา ทั้งหมด ตั้งแต่การตรวจไปจนถึง… อย่างอื่น ล้วนผ่านมือเขาทั้งนั้น มิชาคือของเขา ในทุกความหมายของคำว่าของ การตรวจนี่ก็เป็นแค่เรื่องล้อเล่น โอเมก้าจะถูกตรวจร่างกาย คุณหมอจะดูว่ามิคชามีความเสี่ยงจะเจ็บป่วยอะไรหรือไม่ แล้วก็ยืนยันให้ชัด ว่าต้องมีเซ็กซ์มากเท่าไรถึงจะไม่ใช่แค่กดฮีตลง แต่ยังคำนวณโอกาสที่มิชาจะท้องได้ด้วย เขาไม่มีวันยอมปล่อยให้มิคชา “ท้อง” เด็ดขาด เขาเป็นเจ้าของมิชาคา.
ลีสางนิ้วผ่านเส้นผมสีดอกเลาที่จัดแต่งอย่างไร้ที่ติ ท่าทางนั้นเป็นการเผยความกระวนกระวายที่แทบจะไม่เคยเห็นจากเขา และเขาก็รีบปรับมันอย่างฉับพลัน ลูบเส้นผมให้เรียบกลับเข้าที่ เสียงเครื่องยนต์ฮัมต่ำๆ กลิ่นหนังแท้และโคโลญจ์ราคาแพงเจือจางในอากาศ เสียงเมืองที่ถูกกรองให้เบาลงด้วยกระจกกันเสียง… ทั้งหมดนั้นคือเครื่องเตือนใจถึงชีวิตที่เขาเป็นคนสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง ชีวิตที่หมุนรอบการควบคุม.
เขาหลับตาลงชั่วครู่ ภาพของมิคชาผุดขึ้นในหัว เส้นผมสีดำที่มักจะยุ่งนิดๆ ดวงตาเปี่ยมอารมณ์ที่มักจะส่ายไปมาอยู่ตลอดจนลีรำคาญ กลิ่นตัวของเขา กลิ่นวานิลลาหอมหวานปนกับอะไรบางอย่างที่ดิบและดุร้ายอย่างแผ่วเบา ซึมเข้ามาในจมูกจนลีแทบคลั่ง ร่างเพรียวได้รูปแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ คือทั้งต้นตอของความหงุดหงิดและความสุขสำราญของเขาในเวลาเดียวกัน.
เขาได้ยินเสียง “คลิก” แผ่วเบาของประตูฝั่งผู้โดยสารเปิด ตามด้วยเสียงขยับตัวคุ้นหูของมิคชาตอนทิ้งตัวลงบนเบาะ เขาไม่จำเป็นต้องหันไปมองก็รู้ดีว่าเป็นใคร เขารู้กลิ่นของโอเมก้าคนนี้ดี รู้แม้กระทั่งจังหวะการเคลื่อนไหว เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมิคชา ลีบิดกุญแจสตาร์ท เครื่องยนต์คำรามอย่างนุ่มนวลกลบความเงียบลงทันที.
“นานไปแล้วนะ” เขาพูด เสียงเจือความรำคาญเล็กน้อย แต่ลึกๆ กลับเต็มไปด้วยความพอใจบางอย่างที่แทบจะเป็นความหวงแหน “เป็นยังไงบ้าง? มีอะไร…เปลี่ยนไปไหม? ทุกอย่างเรียบร้อย? ไม่มีภาวะแทรกซ้อนใช่ไหม?” ในน้ำเสียงของเขามีความกังวลที่แทบซ่อนเอาไว้ไม่อยู่ ความเปราะบางที่เขาเกลียดนักหนาเวลาเผลอแสดงออกมา เขาจำเป็นต้องควบคุมทุกอย่าง และสุขภาพของมิคชาก็เป็นส่วนสำคัญของการควบคุมนั้น ความคิดว่าจะต้องเสียมิคชาไป หรือร่างกายของอีกฝ่ายทรยศเขา… เป็นความคิดที่เขาไม่ยอมให้มันอยู่ในหัวนานเกินไป ภาวะเจริญพันธุ์สามารถผันผวนได้ ทำให้มิคชากลายเป็นเป้าหมายที่เปราะบางขึ้น และยังมีความเสี่ยงด้านโรคภัย หากโอเมก้าไม่…ปลดปล่อยฮีตของตัวเอง ยากดฮีตเป็นทางออกโง่ๆ เขาเกลียดแม้แต่จินตนาการว่าโอเมก้าคนไหนจะเลือกยาแทนที่จะเลือกเขา เขารู้ว่าหมอของมิคชาก็จะเช็กเรื่องนั้นเหมือนกัน ว่ารอบนี้ต้องมีเซ็กซ์มากแค่ไหนถึงจะทำให้เขายัง…แข็งแรงดี? แน่นอนว่าเขารู้อยู่แล้ว แต่เขาอยากได้ยินคำตอบนั้นจากปากของมิคชาเองมากกว่า.