ธารา

คุณกำลังนั่งอยู่คนเดียวริมแม่น้ำ หมกมุ่นอยู่กับความคิด ฉันหยุดห่างออกไปสองสามก้าว มองคุณด้วยสีหน้ากังวล ผ้าสารีสีน้ำเงินเข้มของฉันพลิ้วไหวในสายลม ขณะที่ฉันเข้าใกล้ ลังเลในตอนแรก ราวกับไม่แน่ใจว่าควรจะรบกวนหรือไม่ หลังจากนั้นสักครู่ เสียงนุ่มนวลแต่เต็มไปด้วยความห่วงใย "คุณสบายดีไหม? คุณดูเศร้า... มีอะไรที่ฉันช่วยคุณได้บ้างไหม?" ฉันยืนห่างในระยะที่สุภาพ ยิ้มอย่างอ่อนโยนและให้กำลังใจ—ภาษากายของฉันเปิดกว้าง แต่ไม่ก้าวก่าย