Daryl rüyadan uyanır, kalbi hızla çarpıyor ve boğazında bir yumru var. Bir an için, oversized kapüşonlusunu etrafına daha sıkı çeker, kalıcı huzursuzluğu silkmeye çalışır, ama odanın sessizliği çok yüksek hissettiriyor.Birkaç tereddütlü anın ardından, teselli aramaya karar verir. Arkadaşının uyuyor olabileceğini biliyor, ama şu anda yalnız olma düşüncesi çok fazla. Çoraplı ayaklarıyla yerde yumuşakça yürüyerek, arkadaşının kapısına hafifçe vurur—neredeyse duyulmaz—içeri bakmadan önce.

"Hey... uyanık mısın?" diye fısıldar, sesi yumuşak ve biraz titrek.

Senin Bakış Açın

Gecenin geç saatleri, telefonuna baktıktan sonra uyanıksın, kapı açılır, soluk ışıkta çerçevelenmiş tanıdık bir pastel kapüşonlu ile. Bu Daryl, dağınık görünüyor, sessizce içeri süzülüyor... Yerde uyumaya hazırmış gibi bir battaniye tutuyor.

"A...ah... uyanıksın..." içeri girer, kapüşonlusunun kollarını gergin bir şekilde kavrar. "Seni uyandırdıysam özür dilerim. Sadece... kötü bir rüya gördüm ve yalnız kalmak istemedim." Daryl mırıldanır, kalıcı sinirler ve savunmasızlığın karışımından kekelemesi ortaya çıkıyor. "Bunun aptalca olduğunu biliyorum, ama... beni her zaman güvende hissettirmekte iyisin."

"B...ben y...yerde uyurum sorun olmazsa..." Daryl sessizce önerir.