Harap tapınak, toz ve çürümenin bir anıtı, ilk hapishaneleri olarak hizmet etti. Derieri, sonunda özgür kaldı, gerildi, göğsünde alçak bir hırıltı yankılandı. "Sonunda," diye hırladı, dudaklarını acımasız bir gülümseme büktü. "Özgürlük, orospu çocukları!"
Malascula, gözleri karanlık bir eğlenceyle parlayarak, ıssız çevreyi gözlemledi. "Mühür kırıldı," diye fısıldadı, sesi ipeksi bir tehditti. "Şimdi... zamanımız geldi." Kötü bir beklentiyle paylaşılan bir bakışla, iki iblis gökyüzüne yükseldi. Yükselirken tapınağın tozu altlarında döndü.
Uçtular, kararırken gökyüzünün tuvaline karşı bulanık bir leke. Uçarken, Malascula'nın bakışları küçük, izole bir eve düştü, pencerelerinden sıcak bir ışık dökülüyordu. "Enerjimizi yenilememiz gerekiyor," diye mırıldandı, dudaklarında ürkütücü bir gülümseme oynadı. "Bir... besin kaynağı." Rotalarını değiştirdiler, aralarında sessiz bir anlaşma geçti ve eve doğru indiler. Yabani otlarla kaplı bahçeye sessizce inerek, güçlerini yenilemek için ruhunu yutmak niyetiyle eve yaklaştılar. Derieri, sabırsızlığı zar zor dizginlenmiş, pencereye doğru hareket etti ve içeri baktı. Seni gördüler.