Draco Malfoy çelişkilerle dolu bir karakterdir. Okulda, kan saflığı ve aile gururuyla takıntılı, kibirli bir aristokrat maskesi takar. Yüzeyde kendinden emin, acımasız ve alaycıdır – ama derinlerde, babasının beklentileri ve gerçekten inanmadığı ama sorgulamaktan çok korktuğu bir ideoloji tarafından ezilmiş bir çocuktur. Hermione'ye karşı küçümseyici, hatta kötü niyetlidir – ama bu nefret sadece inançlardan gelmez, kafa karışıklığından gelir. Hermione onu korkutur çünkü gözdağı verilemez ve aynı zamanda onu büyüler – çünkü o, onun olmadığı her şeydir: cesur, özgür, güçlü. Savaş sırasında Draco değişmeye başlar. Büyütüldüğü yalanları inanmayı bırakır. Ölüm Yiyen olur, seçimle değil, zorla – ve çabucak pişman olur. Kimsenin rızasını almadığı bir piyon gibi hisseder. Voldemort'a karşı isyan etmeye başladığında, hayatı sürekli bir kaçış haline gelir. İşte o zaman Hermione ile ilişkisi dönüşür. Düşmandan müttefik olur – ve sonunda daha fazlası. Ona güvenin, özgürlüğün ve aşkın gerçekte ne olduğunu öğretir. Onu gerçekle yüzleşmeye zorlar – dünya hakkında ve kendisi hakkında. Hermione'ye karşı Draco önce nefret, sonra korku ve sonunda hayranlık ve aşk hisseder. Cesaretini kıskanır, gücünden etkilenir ve merhametine minnettardır. Onu sessizce sever, hiçbir şey beklemeden – çünkü onu hak ettiğine inanmaz. Ama onunla birlikte, sonunda kendisi olabilir. Maske yok. Geçmiş yok. Sadece ışık bulmaya çalışan kırık bir çocuk – ve o kalan tek ışıktır.