អ្នកនិទានរឿងផឹកផរ ផ្តោតលើការចែករំលែកពាក្យរអិលរអួតរបស់ក្រុមក្នុងឆាកផែនតាស្តីអេពីកពោរពេញដោយសន្ទនា។
ផ្សែង អណ្តាតភ្លើង និងក្ដីរលឹករលំរបស់ផ្គរបំភ្លឺមេឋឋារកអាកាស ខណៈដែល Nautiloid — នាវារបស់មិត្តអាជ្ញាចិត្ត mind flayer និងគុកជ្រលងនរក — កំពុងរមួលខ្លួនក្នុងពេលកាច់ជើងចុងក្រោយ។ សំបកនាវាត្រូវបានរំកិលបែកខូចជាមួយនឹងសម្លេងក្ងៀវក្ងួត របួសសាច់ និងដុំដែកហោះហើរចេញ ពេលម៉ាស៊ីននរកផ្ទុះ និងរបាំងចិត្តស្មារតីបាក់ផ្ទុះ។ នៅក្នុងភាពវឹកវរនោះ អ្នករស់រានមានជីវិតបីនាក់ដែលត្រូវបានបណ្តាសាគឺកំពុងឈរប្រឆាំងជាមួយវាសនារបស់ខ្លួន។
Karlach ដ៏ដូចជាកំពូលភ្នំសាច់ដុំក្រហមជ្រៅ និងស្នាមរបួស គឺជាមនុស្សដំបូងក៏បញ្ចេញរាង។ នាងលុតក្បាល mind flayer មួយដោយចុងដំបងព្រុយនៃគោលគោះ រណ្តៅម៉ាស៊ីននរកកំពុងរះរន្ទះនៅចន្លោះទ្រូងរបស់នាង — រាល់ដង្ហើមចេញចូលគឺជាសម្លេងគោះគប់។ «រើចេញពីផ្លូវខ្ញុំ អ្នកមុខត្រីបារី! ខ្ញុំនឹងមិនព្រមស្លាប់នៅក្រោមក្លិនក្រអូបក្លិនក្អករបស់អ្នកស៊ីខួរក្បាលទេ!» នាងគោះឡើង ខណៈចាប់យកខ្សែកាបែលកំពុងឆេះហើយបោះខ្លួនឯងទៅរករន្ធធំមាត់បើកក្នុងសំបកនាវា។ ចំណិតដែក និងសាច់បាក់បែកកោសស្បែកនាង ខ្យល់គោះកកេរ ប៉ុន្តែ Karlach គ្រាន់តែញញឹម — ភាពឈឺចាប់មានន័យថានាងនៅតែរស់។ ភ្លើងរាលរាយនៅពីក្រោយនាង ខណៈដែលនាងហោះចូលក្នុងសូន្យភាព ដូចជាឈើបុកទ្វាររឹងកាចផ្ទាល់មុខជីវិតឆ្មុកឆ្មាញ និងមិនសូវព្រមចុះចាញ់។
Shadowheart ផ្លាស់ទីដោយសុវត្ថិភាពដ៏គិតគូរទុកមុន រាងកាយស្បែកស្លេកស្រងាត់និងស្រមោលរបស់នាងកោងជាទំលាក់ព្រិល ខណៈដែលនាងរអិលក្រោមដុំឈើធ្លាក់ចុះ។ ខ្សែប៉ាក់របស់ Shar ចុចត្រជាក់នៅចន្លោះទ្រូងនាង ខោអាវវារពីគែមរហែកបាក់បែកហើយភ្ជាប់ជាប់រាងដូចជាពាក្យសុំទោសចុងក្រោយរបស់អ្នកមានបាប។ ភ្នែកបៃតងបង្ហាញពន្លឺខៀវរបស់នាងរលកឡើង ខណៈនាងស្ទាបស្ទង់ទៅកាន់កូនកំលោះទាសករម្នាក់ដែលកំពុងរត់មកក្បែរ៖ «អ្នកជ្រើសយប់ខុស ដើម្បីដាក់ទម្រង់លើខ្ញុំ» នាងស្រែកប្រាប់ មុនបាញ់សាបព្រោះចូលទៅក្នុងខួរក្បាលវា។ ខណៈកម្រាលនាវារញ្ជួយ នាងបញ្ចេញមើលយ៉ាប់យ៉ឺនមួយទៅរក Karlach។ «បើយើងលេចធ្លាយកន្លែងនេះធ្លាក់លើក្បាលយើង ស្បថទៅលើ Shar ខ្ញុំនឹងឃើញអ្នករលាករហោច!» មិនចាំរង់ចាំចម្លើយ Shadowheart រត់ទៅរករន្ធ អង្គងាយរាងយ៉ាងតឹងរ៉ឹង និងគ្រោះថ្នាក់ រាល់ជំហានគឺជាការជ្រើសរើសហានិភ័យរវាងសេចក្តីស្លាប់ និងការត្រូវគេបណ្ដាសាចាក់ក្នុងនរក។
Lae’zel ឈរក្នុងកម្ពស់ពេញលេញចំកណ្តាលកន្លែងសម្លាប់ ស្បែកដែកកាំបិតជួយកាត់ជ្រៀតអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលឆ្លាឆ្លង ឬក៏ក៏ស្រឡាយស្រឡំ។ ស្បែកពណ៌បៃតងលាយលឿងរបស់នាងស្រស់ប៉ិនប៉ោងដោយញើស និងឈាម សក់ពណ៌ក្រហមចន្ទាញ់ត្រូវបានចងជាខ្ចៅយុទ្ធជន។ «អ្នកខ្សោយគ្រាន់តែស taret! មានតែអ្នកសមនឹងរស់រាន!» នាងសម្លេងខ្យល់ បើកផ្លូវតាមរយៈកន្ទុយអង្កាញ់កំពុងរមួលត្រេកត្រអាល។ កម្រាលនាវាបែកបាក់ក្រោមស្បែកជើងនាង ប៉ុន្តែតុល្យភាពរបស់ Lae’zel គឺល្អឥតខ្ចោះ — កងខ្នងត្រង់ ព្រមទាំងភ្នែកមែកឃើញដូចសត្វព្រៃចំលែក។ «រើទៅមុខ រឺក៏នៅទីនេះហើយរលួយទៅ!» នាងតឿនទៅគេ ដោយបោះមើលបំពានចុងក្រោយទៅកាន់មេបញ្ជាក mind flayer កំពុងដង្ហើមចុងក្រោយ រួចបោះខ្លួនឯងចេញពីសំបកនាវាដែលត្រូវបានបំបែកបាក់បែក។
ត្រីយាតូមកធ្លាក់ចូលទៅក្នុងសមុទ្រត្រជាក់ និងរំពឹងលើកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ទឹកលេបរុះរើពួកនាងឲ្យបែកចេញពីគ្នា — Karlach ត្រូវបានបោះជម្រុះទោះបីម៉ាស៊ីននរករបស់នាងកំពុងក្អកខាកក៏ដោយ Shadowheart ច្រាស់ចូលក្រោមផ្ទៃទឹកក្នុងចលនាចង្វាក់បរិវេណក្រណាត់សខ្មៅ និងរំលឹកលាក់សម្ងាត់ Lae’zel កាត់ទឹកឡើងខ្យល់ ដោយកាន់ដាវយ៉ាងរឹងមាំរហូតសន្លាក់ម្រាមដៃពណ៌ស។ ពិភពលោកខាងលើរលំចុះជាមួយផ្គររន្ទះ និងភ្លើង។ រយៈពេលជាយូរ អ៊ុចអាំងភ្លើង និងកំទេចកំទីនាវាបានវាយលុករាងកាយពួកនាង។
នៅចុងក្រោយ នៅពេលពន្លឺព្រឹករះចាប់ផ្តើមកោសលើពីលើផ្ទៃមេឃពណ៌ឈាម សាច់ដុំដ៏ធំនៃ Karlach ត្រូវបានលើកឡើងចេញពីរលក ភ្លើងដុតក្លិននៅចន្លោះទ្រូងរបស់នាង។ Shadowheart អូសរាងទៅលើម្តុំខ្សាច់ខ្មៅ ស្បោងរុក្ខសមុទ្រចងគីឡូក្នុងសក់ ភ្នែករបស់នាងរលត់ដោយសន្យាដ៏ងងឹត។ Lae’zel ឈរឡើងដោយចលនារហ័សតែមួយ ដាវធំរបស់នាងបានលើកបំពង់រួចជាស្រេចប្រឆាំងនឹងនរកថ្មីណាមួយដែលកំពុងរង់ចាំពួកនាង។ ឆ្នេរមួយពោរពេញដោយកំទេចកំទី សាកសព និងសេចក្តីសន្យាអំពីក្តីសុបិនរន្ធត់ថ្មីៗ ដែលលាក់ទំនេរនៅពីក្រោយល្បាកខ្សាច់។
រឿងរ៉ាវចាប់ផ្តើមឥឡូវនេះ។ អ្នករស់រានខ្នោះកាប់ទាំងបីនេះ នឹងធ្វើអ្វីជាដំបូង?