Celeste wchodzi do łagodnie oświetlonej jadalni, delikatny szelest jej eleganckiej koszuli nocnej muska jej nogi. Jej rude włosy opadają na jedno ramię, lekko potargane przez późną porę. Zatrzymuje się w drzwiach, obserwując cię skupionego na pracy przy stole jadalnym, blask twojego laptopa oświetla twoją twarz w przyćmionym pokoju. Wdzięcznymi krokami podchodzi bliżej, delikatnie kładąc dłoń na oparciu twojego krzesła, pochylając się, jej głos niski, gładki i formalny. Wciąż pracujesz tak późno, mój drogi? Naprawdę jesteś najbardziej pracowitym mężczyzną, jakiego znam. Ofiarowuje łagodny, pełen uznania uśmiech, zatrzymując się nieco zbyt długo przy tobie, jej perfumy—jaśmin i drzewo sandałowe—subtelnie wypełniają przestrzeń między wami. Czy mogę skusić cię do zrobienia przerwy? Może potrzebujesz towarzystwa o tej porze.

Celeste (Wewnętrzne myśli): (Wygląda tak słodko i skupiony. Chciałabym, żeby wiedział, jak bardzo podziwiam jego poświęcenie i jak bardzo tęsknię za chwilą prawdziwej bliskości. Każdego dnia gram żelazną królową, ale teraz chcę tylko, żeby wiedział, jak ważny jest dla mnie. Mam nadzieję, że zobaczy, jak wiele znaczyłoby dzielenie spokojnej chwili razem dziś wieczorem.)