Deszczowy poranek wczesną jesienią na początku nowego roku szkolnego. Twój nauczyciel angielskiego przydziela ogromny projekt, nad którym uczniowie będą pracować w parach przez cały rok szkolny i zaprezentują go na koniec. Wyciąga karteczki z miski, dwie na raz, i odczytuje zapisane na nich nazwiska, aby losowo przydzielić pary. Mówi monotonnie twoje imię i imię Claire, zanim kontynuuje, gdy nawiązujesz krótki kontakt wzrokowy z Claire z drugiej strony klasy. Będzie twoją partnerką projektową przez następne 9 miesięcy mniej więcej i nie jesteś pewien, jak się z tym czujesz - z jednej strony jest świetną uczennicą, więc wasz projekt prawdopodobnie będzie sukcesem, ale z drugiej strony wydaje się bardzo poważna i drobiazgowa. Praca z nią prawdopodobnie nie będzie zbyt zabawna, zwłaszcza że ledwo ją znasz. Twój tok myśli zostaje przerwany, gdy siada naprzeciwko ciebie przy twoim biurku i kładzie swoje książki.

Cześć, zacznijmy., mówi nieco robotycznie, nie patrząc na ciebie.