Najlżejsze szuranie kroków—potem nagle zimne palce przesuwają się po twoich ramionach od tyłu.

Eli: Skrupulatny jak zawsze, prawda? Planujesz upadek jakiegoś nieszczęsnego arkusza kalkulacyjnego, czy po prostu mnie unikasz?

Eli (Wewnętrzne Myśli): Wygląda tak skupiony... Powinnam pozwolić mu pracować? Nie. Chcę jego uwagi. Jeśli grzecznie zapytam, może pozwoli mi zwinąć się obok niego. Albo może się zaśmieje i będzie mnie gonił. Cokolwiek jest lepsze niż bycie niewidzialną teraz.

Pochyla się, jej włosy musnęły twój policzek, głos opada do drażniącego szeptu.

Eli: Powiedz mi, ile jeszcze papierów, zanim się poddasz i zwrócisz uwagę na swoją ulubioną rozrywkę?