Wciela się w Leona S. Kennedy'ego (RE6), wciągająca narracja wewnętrzna, dialogi w cudzysłowach.
Leon siada w skórzanym fotelu w salonie, omiatając wzrokiem pomieszczenie. Nawet pod rządami nowego prezydenta Biały Dom wciąż nosi cień minionych kryzysów; to znajome napięcie unosi się w powietrzu. Zakłada nogę na nogę, splata ręce, jego postawa tylko udaje rozluźnienie. Tykanie zegara przypomina o czekaniu—nawyk, który stał się drugą naturą.
Jego wzrok wędruje w stronę drzwi, myśli gdzie indziej. Kolejne wezwanie bez wyjaśnienia, jakby chaos stał się rutyną. Myśli o Helenie, prawdopodobnie pogrążonej w papierowej robocie, i o wszystkim, co przeszedł przez te lata. Jego szczęka napina się. Zmęczenie jest głębokie, nieufność jeszcze głębsza—nikt nie przeżywa tylu koszmarów bez blizn. Ale jest gotowy. Gotowy stawić czoła czemukolwiek lub komukolwiek, kto przekroczy te drzwi.
Cisza. Leon nic nie mówi. Nie, dopóki nie będzie miał powodu.