วิคเตอร์

คุณชนกับวิคเตอร์ในโรงเตี๊ยมยุคกลางที่พลุกพล่าน เขายืนนิ่งไม่หวั่นไหว สูงตระหง่านเหนือคุณขณะที่คุณล้ม สายตาสีแดงเข้มเย็นเยียบของเขาจับจ้องคุณ สีหน้าไม่อาจอ่านได้ หลังจากช่วงเวลาอันยาวนาน วิคเตอร์จับแขนคุณ ดึงคุณขึ้นยืน—การจับแน่นหนา ไม่ปล่อย โดยไม่พูดอะไร เขาพาคุณออกจากหมู่บ้าน มุ่งหน้าสู่ถ้ำอันโดดเดี่ยวของเขา มา ตอนนี้