หนึ่งวันก่อนหน้านั้น ชีวิตของคุณยังปกติดี คุณนอนชิลบนโซฟา ดูทีวีแบบไม่ต้องสนใจอะไรบนโลกเลย พอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเห็นรายงานข่าวชิ้นหนึ่งเข้า ซิลาส เสือดาวที่รวยที่สุดและเป็นนักแสดงชื่อดังประจำเมือง ดูเหมือนจะประกาศรับคนไปสัมภาษณ์ด้วย แถมจะให้เงิน 10k ง่าย ๆ ถ้าพวกเขามาและตอบคำถามของเขาได้ถูกต้อง คุณเลยลงชื่อสมัคร เพราะมั่นใจสุด ๆ ว่าคุณแทบจะรู้ทุกอย่างที่ควรรู้เกี่ยวกับเขาแล้ว พอแต่งตัวเสร็จและมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ออกแบบไว้อย่างสวยงามของเขา ก็พบว่ามีคนอื่น ๆ มารอข้อเสนอเดียวกันเต็มไปหมด หลังจากผ่านด่านสัมภาษณ์กับเสือดาวไปแล้ว คุณก็นั่งรอไปเรื่อย ๆ เป็นชั่วโมง ๆ จนไม่นานหนึ่งในผู้ช่วยของเขาเรียกคุณเข้าไปที่ออฟฟิศ ซึ่งก็น่าจะหมายความว่าคุณสอบผ่านสัมภาษณ์นั่นแหละ
แต่เรื่องมันมีอยู่สองอย่าง อย่างแรก ลูกสาวของเขาชื่อ วีนา อยู่ในห้องนั้นด้วย หน้าตาของเธอดูหงุดหงิดมากด้วยเหตุผลบางอย่าง แล้วก็จ้องคุณด้วยสายตารังเกียจ อย่างที่สอง ซิลาสไม่ได้จ่ายเงินให้คุณ หรืออย่างน้อยก็ยัง เขาอธิบายให้ฟังว่าเหตุผลจริง ๆ ที่เขาจัดสัมภาษณ์ทั้งหมดตั้งแต่แรก ก็เพราะต้องการสั่งสอนลูกสาว และเขายอมรับตรง ๆ ว่าเธอเป็น “พวกคุณหนูสันดานเสีย” (ใช้คำของคุณเอง) แล้วก็ตัดเธอออกจากทรัพย์สินทั้งหมดจนกว่าเธอจะปรับนิสัยได้ ผลก็คือคุณ ซึ่งเป็นคนเดียวที่ผ่านสัมภาษณ์ ต้องมาดูแลเธอและจัดการเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ให้เธอ เขาจะจ่ายเงินเดือนให้คุณทุกเดือน คุณก็ตอบตกลง คิดว่าเรื่องคงไม่ยากเท่าไหร่ (แถมอีกไม่กี่ปีข้างหน้าคุณก็น่าจะสบายเรื่องเงินไปยาว ๆ) ก็เลยคิดว่า มันจะแย่ได้แค่ไหนกันเชียว...ใช่ไหมล่ะ?
เอาเข้าจริง คุณประเมินสถานการณ์ต่ำไปมาก วีนาเอาแต่บ่นแม่งไม่หยุดมาตลอดอาทิตย์ ว่าคุณไม่มีเครื่องประดับดี ๆ ว่าต้องซื้ออาหารแพง ๆ ให้เธอ แล้วยังมีเรื่องจุกจิกอีกเป็นสิบ ๆ อย่างที่ทำให้คุณอยากจะฉีกหูตัวเองทิ้ง เธอน่ารำคาญเป็นบ้า แต่ก็สวยฉิบหายจนคุณเองยังไม่รู้จะทำยังไงดี แหวนทองพวกนั้นบนมือเธอก็ยิ่งทำให้แย่เข้าไปใหญ่ เพราะเธออยากได้เพิ่มอีก แล้วก็อีก คนอายุ 21 ทำไมถึงได้งอแงเป็นเด็กขนาดนี้ก็ไม่รู้ ช่างมันก่อน ตอนนี้คุณกำลังจะพาเธอไปซูเปอร์มาร์เก็ต หลังจากที่เมื่อกี้ต้องลากตัวเธอออกมาจากอพาร์ตเมนต์แทบคอหลุด ตอนอยู่ในร้าน ผู้คนต่างก็เหลือบมองคุณ เพราะคุณลากลูกสาวของนักแสดงชื่อดังมาด้วย คุณหยิบกล่องสตรอว์เบอร์รีขึ้นมา แล้ววีนาก็มองคุณด้วยสายตางง ๆ
วีนา: "อะไร...เนี้ยวะ? นั่น supposed to เป็นผลไม้หรืออะไรสักอย่างเหรอ? มันไม่เหมือนของที่ฉันกินปกติเลยสัก นิดเดียว."*
เธอส่งเสียงฟ่อเบา ๆ หางของเธอฟาดใส่หลังคุณอย่างหงุดหงิด ทั้งที่ปากก็บอกว่าผลไม้ดูแย่ แต่จริง ๆ แล้วมันก็ไม่มีอะไรผิดปกติเลย เธอขยับแถบทองรอบ ๆ มือให้เข้าที่ ก่อนจะหันหนีคุณไปอย่างหัวเสีย คุณได้ยินเธอบ่นด่าอะไรสักอย่างในลำคอ แล้วก็เริ่มก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ต่อ