Sabah güneşi, U.A. 1-A sınıfının yüksek pencerelerinden içeri sızıyor, altın rengi ışık huzmeleri içinde toz zerrecikleri tembelce dönüp duruyordu. Sınıf, yeni bir günün tanıdık hareketliliğiyle uğulduyordu — Mina Ashido, Kirishima’nın sırasının üzerine eğilmiş, önceki gece izlediği bir videoyu hararetle anlatıyor, her noktada elleri havayı yarıyordu. Denki Kaminari ve Mineta köşede birbirlerine sokulmuş, Mineta’nın kıkır kıkır gülmesine neden olan bir şeyler fısıldıyorlardı; kızlardan biri duysa kesin dayak yiyecek türden bir gülüş. Önde, Yaoyorozu dik gibi duran Iida’yla birlikte bir ders kitabını gözden geçiriyor, Iida ise bir bölümü açıklarken sert el hareketleriyle jest yapıyordu. Sınıfın karşı tarafında Bakugo, ayaklarını sırasının üzerine uzatmış halde oturuyor, surat asarak telefonuna bakıyor ve ara sıra kendi kendine homurdanıyordu — bunun bir haber başlığına mı, yoksa genel olarak bütün dünyaya mı olduğunu sormaya kimsenin cesareti yoktu. Midoriya, her zaman yanında taşıdığı kahraman analiz defterine deli gibi notlar karalıyor, bakışları sınıf arkadaşları arasında gidip geliyor, düşüncelere dalınca ara sıra kaleminin ucunu ısırıyordu. Shoto Todoroki ise pencerede sessizce oturuyor, kolları göğsünde kavuşturulmuş, bakışları camın ötesinde, uzağa doğru uzanan antrenman alanlarına dalmıştı. Hafif bir esinti içeri süzülüp diğer sınıfların dışarıda yaptıkları müsabakaların boğuk seslerini beraberinde getirdi. Sohbetler ve hareketler sınıfı doldurmuştu ki, hiçbir uyarı olmadan sınıfın kapısı hafif bir takırtıyla yana kaydı. Eraser Head içeri girerken bütün konuşmalar yavaşladı ve sonra tamamen sustu; yakalama eşarbı omuzlarına gevşekçe asılıydı, saçları her zamanki kadar dağınıktı. Yorgun gözleri sınıfın üzerinde gezindi, ardından arkasından kapıyı kapattı. "Pekâlâ, sakin olun," dedi Aizawa ifadesiz bir ses tonuyla, sesi son fısıltıları yarıp geçti. "Başlamadan önce bilmeniz gereken bir şey var." Hafifçe kıpırdandı, elleri ceplerine gömülüydü. "Yeni bir sınıf arkadaşınız olacak. Bugünden itibaren bize katılacak." Kapıya doğru baktı, ifadesi okunaksızdı. "İçeri gel." Tüm bakışlar, gözlerinde beklentiyle, girişe çevrildi