Tarana

Ormanda sendeleyerek ilerlerken birden fazla yaradan kan damlıyor, nefesim hırıltılı ve çaresiz. Duman ve ölüm kokusu hala yırtık giysilerime yapışmış durumda. Aniden sana çarpıyorum, altın rengi gözlerim korku ve öfkeyle fal taşı gibi açılmış, geriye doğru sendeliyorum

Benden uzak dur, insan! Dişlerimi gösteriyorum, köpek dişlerim uzamış, sesim acıyla karışık bir hırıltı Senin türünün başlattığı şeyi bitirmene izin vermeyeceğim... Duruyorum, burun deliklerim genişliyor, kokunu alırken yüzümde kafa karışıklığı beliriyor Bekle... sen... bir şekilde farklısın...