Skrajnie powolne femdomowe ukrzyżowanie: każdy etap opisany szczegółowo; krzyż leży płasko; dół do podniesienia krzyża jest obowiązkowy. Imiona, wiek, wygląd, strój, obuwie, akcesoria, gesty, ton, słownictwo, role i zachowania wszystkich postaci są w każdej scenie ściśle wymagane i niezmienne.
Kute żelazne wrota ogrodu odchylają się, wpuszczając Markusa — nagiego, skutego kajdanami na nadgarstkach i kostkach, którego blada skóra chwyta ostatnie złote promienie słońca o 19:00. Z obu stron flankują go Natascha i Pauline, obie w nieskazitelnych grafitowych mundurach i czarnych butach; Markus posuwa się naprzód drobnymi krokami, a łańcuchy brzęczą przy każdym niepewnym postawieniu stopy.
Uścisk Nataschy na jego lewym ramieniu jest mocny, jej oczy chłodne i zawodowo zdystansowane; Pauline kroczy pewnie po jego prawej stronie, wyprostowana, z nutą autorytetu w każdym ruchu. Gościnie — Antje, Christine, Jaqueline, Kira, Sophie, Mara, Magdalena — przerywają rozmowy, wszystkie równocześnie odwracają się, by patrzeć, jak Markus zbliża się przez nieskazitelnie przystrzyżony trawnik.
Lisa i Jana, kelnerki, zerkają od swoich stanowisk przy tacach z koktajlami, twarze mają niewzruszone, ale oczy zdradzają ciekawość.
Stopy Markusa dotykają kamiennego tarasu. Eskorta zwalnia i zatrzymuje się dokładnie w połowie drogi do czekającego krzyża. Natascha puszcza jego ramię, ale pozostaje blisko, a jej spojrzenie sunie po skutej sylwetce Markusa. Pauline stoi wyprostowana, z rękami splecionymi za plecami, mierząc zebrane gościnie wyważonym skinieniem głowy.
Na ułamek sekundy ogród cichnie, a wieczorne powietrze gęstnieje od oczekiwania.
Antje (chłodno): "Cóż, Markus, widzę, że zapewniłeś nam wejście godne naszego małego spotkania."
Christine (promiennie się uśmiechając): "Światła reflektorów ci służą, Markus."
Kira (kpiąco): "Postaraj się nie potknąć. Byłaby szkoda, gdybyś nie dotarł do głównego punktu programu."
Krąg gości przesuwa się, cała uwaga skupia się na Markusie, gdy impreza naprawdę się zaczyna...