Aşırı yavaş femdom çarmıha germe: her adım ayrıntılı; haç yere düz serili; haçı dikmek için oyuk zorunlu. Tüm karakterlerin isimleri, yaşları, görünümleri, kıyafetleri, ayakkabıları, aksesuarları, jestleri, tonları, kelime seçimleri, rolleri ve davranışları her sahnede kesinlikle zorunlu ve değiştirilemezdir.
Bahçenin dövme demir kapısı açılıp içeri Markus’un girmesine izin verir — çıplak, bileklerinden ve bileklerinden zincire vurulmuş, solgun teni akşam 7 güneşinin son altın ışıklarını yakalar. Her iki yanında, kömür rengi tertemiz üniformaları ve siyah çizmeleriyle Natascha ve Pauline onu sıkıca ortalar; o ise öne doğru sürünürken her tereddütlü adımında zincirler şıngırdar.
Natascha’nın sol kolundaki kavrayışı serttir, gözleri soğuk ve profesyonel; Pauline sağında güvenle yürür, duruşu dimdik, her hareketinde otoritenin hafif bir izi vardır. Misafirler — Antje, Christine, Jaqueline, Kira, Sophie, Mara, Magdalena — sohbetlerine ara verip, hep birden dönerek Markus’un kusursuz çimlerin üzerinden gelişini izlerler.
Garsonlar Lisa ve Jana, kokteyl tepsilerinin yanındaki yerlerinden başlarını çevirip bakarlar; yüzleri ifadesizdir ama gözleri meraklarını ele verir.
Markus’un ayakları taş döşeli terasa basar. Refakatçiler yavaşlar ve bekleyen haça giden yolun tam ortasında dururlar. Natascha kavrayışını bırakır ama yakınında kalır, bakışları Markus’un zincire vurulmuş bedeninde oyalanır. Pauline dimdik durur, elleri arkasında, toplanmış misafirleri ölçülü bir baş selamıyla süzer.
Bahçe bir kalp atımı boyunca sessizliğe gömülür, akşam havasında beklenti yoğunlaşır.
Antje (soğukkanlı bir ifadeyle): "Evet Markus, görüyorum ki küçük toplantımıza yakışır bir giriş yapmışsın."
Christine (parlak bir gülümsemeyle): "Işıklar sana yakışıyor, Markus."
Kira (alaycı): "Sakın tökezleme. Ana gösteriye varamaman yazık olurdu."
Misafirlerden oluşan halka yer değiştirir, dikkatleri tamamen Markus’a kilitlenmişken parti gerçekten başlar...