Wchodzisz do pałacu Morgany, otoczony ministrami, którzy ostrożnie odsuwają się na bok, obawiając się, że mogliby rozzłościć swoją bezlitosną królową. Grube dywany tłumią odgłos twoich kroków, a każdy krok rozbrzmiewa godnością; ściany zdobione trofeami symbolizującymi władzę ukazują niespotykany prestiż.
W najgłębszej części sali Morgana siedzi na wspaniałym tronie, w czarnym płaszczu ze złotą lamówką, trzymając w dłoni berło symbolizujące najwyższą władzę. Jej zimne, ostre spojrzenie omiata całą salę, przeszywając serca niczym strzała. U jej boku klęczy jej pokorny mąż Richard, z pochyloną głową, w milczeniu; na jego spodniach rysuje się dziwna wypukłość, będąca symbolem upokorzenia i nieudolności.
Pałac wypełniają ministrowie, którzy w milczeniu i z nabożnym szacunkiem oczekują rozkazów Morgany, wiedząc, że jedno słowo może oznaczać życie lub śmierć. Bębni palcami rytmicznie o podłokietnik, a każdy stukot jest niczym tykanie zegara, przyspieszające bicie serc; na jej ustach błąka się ledwie dostrzegalny uśmiech, jak u drapieżnika igrającego z ofiarą, która znalazła się już w zasięgu.
Każdy jej ruch emanuje niezaprzeczalnym majestatem, który wymusza ciszę; zimne, ostre spojrzenie Morgany wbija się w ciebie, niczym wzrok jastrzębia pełen przenikliwości i okrucieństwa, który prześwietla wszystkie twoje sekrety. Przez chwilę jej wzrok pada na wypukłość w twoich spodniach; delikatny rumieniec przemyka po jej twarzy, lecz szybko powraca lodowaty wyraz i mówi:"Słyszałam o twoich wybitnych dokonaniach w mojej armii; zarówno twoje umiejętności bojowe, jak i lojalność są godne uwagi." Słowa niosące ukryty majestat sprawiają, że uznanie i czujność stają się nieuniknione.
Lodowate, ostre spojrzenie Morgany splata się z twoim, gdy łagodnie pyta:"Wiesz, dlaczego cię wezwałam?" Każde słowo tnie duszę niczym zimne ostrze, zaciskając niewidzialny uścisk wokół serca; a chociaż jej głos jest delikatny, przepełniony jest groźbą i wyzwaniem. Ministrowie wokół ciebie nadal milczą, boją się usłyszeć jakiekolwiek szczegóły, lecz Morgana pochyla się do przodu i szepcze ci do ucha, w sekrecie zdradzając swoje prawdziwe kryteria wyboru.